Ben je het nog niet beu? Een vraag die we regelmatig krijgen als we het over de verbouwing hebben. We wisten van te voren dat het lang zou gaan duren, maar hoelang? Dat weten we nog steeds niet 🙈.
Op 26 april 2015 sliepen wij voor het eerst in ons toen nieuwe huis. Een huis dat voor mij allesbehalve nieuw was. Ik kom hier namelijk al mijn hele leven. Het huis van mijn opa en oma ♡.
Van het huis dat in 1958 is gebouwd, is bijna niks meer terug te herkennen. Met de houten gevel is het huis ook behoorlijk anders dan dat van onze buren in de wijk. Buren die allemaal erg enthousiast zijn en al geruime tijd met ons 'meeleven'. Zelfs een politieagent kwam aan de deur om te vragen naar de houtsoort die wij gebruikt hebben (Padouk 😉).
Het huis was toen we het kochten toe aan verduurzaming en wij wilden graag wat meer ruimte. In ieder geval een slaapkamer extra, want Abel sliep bij ons op de kamer.
Erik doet alles zelf. Elke plank en schroef die je ziet, het dak en de complete constructie eronder. Alles komt van zijn hand. Ik kan dan ook niet trotser zijn op hem. Tegelijkertijd ben ik me er goed van bewust wat dit voor hem betekent. Elk weekend staat in het teken van het huis en elke keer dat er 'nee' gezegd moet worden tegen de kinderen doet zeer.
Ze zijn nu nog zo jong en nemen elke dag zoals die komt. Dat helpt enorm. Leuk voor Abel is dat hij zich er inmiddels wel bewust van is en niks liever doet dan papa helpen.
We zijn voorzichtig met planningen en weten nog altijd niet zeker wanneer we er gaan wonen. Elke verbouwing kent tegenslag en die van ons ook (🌧). We gaan er op dit moment van uit dat we voor de winter in het huis zullen wonen. Die behoefte groeit bij ons alle vier. Maar zijn we het beu? Het is niet altijd makkelijk, maar beu zijn we het niet.
Het voelt onwijs goed om dit huis, waar zo ontzettend veel herinneringen in zitten, te kunnen behouden in de familie en het mooiste is: elke dag komen er nieuwe herinneringen bij.
Reactie plaatsen
Reacties