Het verlies van tijdsbesef in het donkerte van de coulissen. De warmte van de lampen. De eerste blik op het publiek. De muziek die je meeneemt. Het applaus achteraf. I love it.
De kracht die ligt in de gedeelde passie, het nastreven van hetzelfde doel. Het aanvoelen én aanvullen van elkaar. Maar vooral intens genieten.
In tien jaar tijd heb ik met ruim twintig verschillende dansers in In10ce gezeten. Nooit dezelfde dynamiek, maar toch altijd een hechte groep. Je deelt één passie en we willen uiteindelijk allemaal hetzelfde: zo mooi mogelijk dansen. Jezelf verliezen in het verhaal en even helemaal nergens anders aan denken.
Dat met elkaar mogen delen is een voorrecht, net als alle optredens die eruit volgen. Ik heb al heel veel optredens mogen doen, maar het blijft altijd speciaal.
Dinsdag stond ik voor het eerst sinds vijf jaar weer op het podium. Iets wat ik niet gedacht had nog mee te maken, laat staan met in10ce.
En oh wat was ik zenuwachtig. Sinds mijn burnout heb ik (veeeeeeel) meer moeite met ontspannen. Het lukt me moeilijk en de stress raast elke dag als een bezetene door mijn lijf. En dat heb ik geweten 😵💫.
Het ging niet perfect, maar the show must go on! Het ging ook zeker niet slecht en ook vijf jaar geleden was ik zelden helemaal tevreden over een optreden 🤔. Gelukkig heb ik een hele lieve groep meiden om me heen 🩷.
Het was fijn om weer eens te proeven van de adrenaline die een zaal vol mensen brengt. Dat moment dat de gordijnen opengingen en ik iedereen kon zien, voelde ik wel 🔥.
Nu kijk ik uit naar 22 juni want dan mag ik weer en deze keer samen met Nova. En natuurlijk 14 september, want dan mogen de kinderen een hele avond naar mama komen kijken ❤️ en jullie trouwens ook 😉 dus zet het in je agenda: zaterdag 14 september om 19:00 in de Nobelaer!
Reactie plaatsen
Reacties