Ik had bijna een week op mijn blog overgeslagen. Bijna, want als ik eenmaal begin met schrijven komt wat ik wil vertellen vaak vanzelf. Ik heb altijd materiaal klaarliggen, maar dat voelde deze week niet oké.
Deze week begon ik in mijn Burn(out) Book en ik leer heel veel over mezelf. Over wat ik wel en niet wil. Waar ik energie van krijg en hoe ik zou willen dat de dagen eruit zien. Het afgelopen jaar heb ik het werk belangrijker gemaakt dan hoe ik mij erbij voelde. Niet eens vanwege de verdiensten, maar vanwege de verantwoordelijkheid. Het pakte slecht voor me uit en nu is mijn gevoel de enige prioriteit die ik heb.
Ik kan er niet omheen hoe fijn ik het vind om elke dag zelf de kinderen op te halen van school. Er te zijn wanneer mijn man thuiskomt. Niet haasten, maar voor alles de tijd hebben. Tegelijkertijd wringt het dat dit niet in 'goede tijden' ons leven mag zijn.
Tenminste, nog niet. Er is mij verteld dat een burnout een zegen kan zijn, dus laat het antwoord op de bovenstaande kwestie maar één van die zegeningen zijn.
Reactie plaatsen
Reacties