Voor het slapen gaan, leg je je telefoon aan de oplader om de volgende ochtend te ontdekken dat hij helemaal niet is opgeladen. Heel irritant! Stel je nu eens voor dat dit jouw persoonlijke batterij is 🥱.
Het is op dit moment een van de grootste frustraties die ik heb. Zelfs na een nacht doorslapen word ik moe wakker. En niet zomaar moe, maar compleet lusteloos. Toen mijn zoontje vanaf zijn geboorte tot 2 jaar oud besloot geen enkele nacht door te slapen dacht ik dat ik wel gezien had hoe erg moeheid kon zijn. Ook toen hoopte ik elke avond dat het beter zou gaan. Maar dit... Het is lastig te verwoorden en daarom ook lastig te begrijpen als je het niet zelf voelt. Het is alsof ik de hele tijd op de verkeerde plek ben, maar ik kan niet weg. Het is ongemakkelijk en vervelend.
Alles vertraagt, alles vervaagt. Luisteren maar niet onthouden. Zien maar niet opslaan. Vreugde zonder glans. Blij zijn dat je naar bed kan en dan... begint het de volgende dag gewoon weer opnieuw. Dagen vlechten zich aan elkaar en je raakt het besef van wat en wanneer kwijt. Je bent er niet en wel. Checkt in en uit.
Gelukkig zijn niet alle dagen zo maar ook op de goede dagen knijp ik mezelf helemaal leeg. Niet heel handig. Die balans zoeken en vasthouden is zo verdomde lastig. Alles is op dit moment moeilijk. Terwijl mijn enige taak luidt dat ik goed voor mezelf zorg. Klinkt makkelijk zat toch? Maar is het toch echt niet.
Hoe gaat dat dan met de kinderen? Die zorgen voor routine in de dag en het gevoel dat ik door moet. Ook zorgen ze voor onverwachte geluksmomentjes. De oudste weet wel dat er iets aan de hand is, de jongste vindt het vooral gezellig dat ik thuis ben. En ik ben heel blij dat ze ook heerlijk samen kunnen spelen 😉.
Ik word er vast beter in. Het heeft tenslotte ook een jaar geduurd voordat ik in deze situatie terecht kwam. Dan moet ook niet verwachten dat het binnen twee maanden is opgelost. Accepteren dan maar weer, want die stijgende lijn komt echt wel. Niet vandaag, maar misschien wel morgen.
Reactie plaatsen
Reacties