Catgroove

Naast de bank staat Stippel. Ik heb twee katten, eentje die alleen op schoot komt als ik een dekentje heb en eentje die alleen op schoot komt als er géén dekentje ligt. Ik klop op de deken en ze nestelt zich op mijn benen en buik. Ik aai, zij spint. Het voelt gelijk een stuk beter en op dat moment besluit ik het los te laten. Ik zet de muziek op shuffle en leun achterover.
De muziek begint, hakkelend en herhalend. De eerste maten komen opnieuw en opnieuw alsof de muziek vastloopt. Net zoals ik al een tijdje vastloop. Lichtelijk geirriteerd vraag ik mij af waarom dit nu net het nummer moet zijn dat ik hoor.
Ik open mijn ogen en open mijn playlist. Als ik zie wat er staat begin ik te glimlachen.
Catgroove.
Stippel knijpt haar oogjes samen. Ik druk mijn telefoon uit en leg hem weer weg. Zij bepaalt, niet ik en het lukt me om heel even los te laten. Ik weet dat het beter wordt, net als dit liedje als je het maar lang genoeg de kans geeft.

Ik geloof oprecht dat Stippel en ik een connectie hebben die verder gaat dan baasje/huisdier. Als ik haar nodig heb, dan is ze er. Zo mag ik haar twee keer als stressball gebruiken tijdens het opvangen van weeën. Ze deinst nergens voor terug, ook niet voor huilende baby's of overactieve peuters. Ze is er gewoon altijd 🩷. Nu is ze er als ik niet kan slapen. Voorheen koos ze er altijd voor om lekker rustig op de bank te slapen (op een deken 😉). Maar als ik onrustig lig te draaien in bed, komt ze naar mij toe en zoekt een plekje tegen mij aan. Ik word rustig van haar. De warmte, de ademhaling en het spinnen. Als ik wakker word is het eerste wat ik doe, voelen of zij er nog ligt.

Geloof jij in een spirit animal? Die van mij is overduidelijk Stippel 😸