De eerste zin van mijn novelle herhaalt zich in mijn hoofd. Alles is blauw. Dat is precies wat ik nu ook zie. Terug op de plek waar alle gebeurtenissen van het afgelopen jaar in gang werden gezet.
Toen ik hier de eerste keer was, ervaarde ik een mengeling van boosheid en ongeloof. Het kostte me dagen om tot rust te komen. Dagen waarin ik dingen helderder ging zien. Mijn boosheid zette ik om in strijdbaarheid en wat voor een strijd zou het worden...
Ik kon niet bevatten dat ik omringd door de schoonheid van Corsica me zo slecht kon voelen. Ik ging schrijven en dat leidde tot het eerste hoofdstuk van Ik blauw van jou. Een verhaal dat over 5 weken voor iedereen toegankelijk is.
Nu zit ik hier op Corsica met een heel ander gevoel. Een soort kalmte omdat het ergste achter de rug lijkt. Ik was zo hard op zoek naar dingen die me vrolijk zouden maken, me goed zouden doen voelen. Kleine dingen zoals goede cosmetica, een bullet journal maar ook grote dingen, mijn bedrijf en de schrijfwedstrijd.
Al deze dingen moesten camoufleren hoe veeleisend ik voor mezelf was en het verdriet wegpoetsen van de regelmatige basis waarop ik gekwetst werd. Ik liet het gebeuren omdat ik zo graag het juiste wilde doen. Ik dacht dat ik sterk genoeg was en wilde niet toegeven hoe erg ik eronder leed. Ik werd nog strijdbaarder en ambitieuzer. Mijn goede bedoelingen in stand houdend.
De uitkomst hiervan weten we nu wel en bij het geruststellende geluid van inkomende golven heel ik mijn wonden. Ook tijdens deze vakantie zal ik dingen helderder gaan zien en het komende jaar zal hoe dan ook beter worden. Vol glans van succes. Rondom mijn genezing, mijn verhalen, mijn gezin, ons droomhuis en al het andere dat ik zal ondernemen. En zo begin ik toch weer te geloven dat het goede altijd wint.
Reactie plaatsen
Reacties